طراوت قرآن

امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) فرمود:

( اِنَّ الَله تَعالَی لَمْ یَجْعَلِ الْقُرآنَ لِزّمان دُوْنَ زمان وَلا لِناس دُوْنَ ناس فَهُوَ فِی کُلِّ زَمان جَدیدٌ وَعِنْدَ کُلِّ قَوْم غَضٌّ اِلی یَوْمِ الْقِیامَۀِ) 

ترجمه

خداوند قرآن را برای زمان خاصی قرار نداده و نه برای جمعیّت خاصی، و لذا در هر زمانی تازه و نزد هر جمعیّتی با طراوت است.

شرح کوتاه

سخن فوق را امام(علیه السلام) در پاسخ کسی فرمود که سؤال کرده بود چرا قرآن با تکرار مطالعه و تلاوت و نشر کهنه نمی شود؟

امام با این گفتار اشاره پرمعنایی به این حقیقت می کند که قرآن مخلوق جهان ماده و افکار زودگذر و متغیر بشر نیست که گرد وغبار فرسودگی با گذشت زمان روی آن بینشیند، بلکه از علم و دانش خداوند بزرگی سرچشمه گرفته که وجودش ازلی و ابدیاست و لذا هر چه آن را بخوانند تازه تر و جالب تر است - و راستی یکی از نشانه های عظمت قرآن همین نشانه است.

سفینة البحار ج2ص413