چرا ابراهیم (ع)، خلیل خدا شد؟

خلیل به معنای دوستی است که خللی در محبت و دوستی او نباشد. طبرسی( ره) در تفسیر آیه واتّخذ اللّه ابراهیم خلیلا درسوره نساء می گوید:اما این که ابراهیم دوست خدا بود، یعنی دوست دار دوستان خدا و دشمن دشمنان خدا بود. اما منظور ازاین که خدا خلیل و دوست ابراهیم بود، یعنی او را در برابر دشمنان و بداندیشان یاری می کرد، چنان که از آتش نمرود نجاتش داد و آن را بر وی سرد کرد و در داستان ورود به مصر، به شرحی که پس از این خواهد آمد، او را از پادشاه مصر محافظت فرمود و امام و پیشوای مردم قرارش داد برخی در تفسیر آن گفته اند: یعنی خدا او را به طور کامل دوست داشت و ابراهیم نیز به همین گونه به خدا مهر می ورزید. در احادیث علّت های جالب و آموزنده برای آن ذکر شده است .

حضرت ابراهیم

ابراهیم خلیل (ع ) از پیمبران بزرگواری است که خدای تعالی بیش از سایر انبیای خود از او به عظمت یاد کرده و اوصاف ستوده وخصال پسندیده ئ او را در قرآن ذکر فرموده و قسمت زیادی از الطاف و عنایات خود را که به او داده است در قرآن کریم تذکرداده است . خداوند، ابراهیم را با القابی چون حنیف ، مسلم ، حلیم ، اوّاه ، منیب و صدیق  یاد کرده و یا او را با اوصافیچون شاکر و سپاس گزار نعمت های خدا، قانت و مطیع خالق توانا، دارای قلب سلیم ، عامل و فرمان بردار کامل دستورهای آفریدگار حکیم ، بنده مؤ من و نیکوکار و شایسته و صالح درگاه پروردگار، نام برده و وی را ستوده است .